Into the wild
Stel je voor, je hebt je Universiteit afgerond, een zee aan keuzes voor een goede baan en je ouders zijn zo rijk dat je alles krijgt wat je zou willen. Maar jou enige droom is de vrijheid in. Je verlaat je huis, je familie en verbrand je geld. Vol goede moed maar onvoorbereid ga je op pad. na lang rondzwerven weet je waar je heen wilt: Alaska. Daar zal jij je ultieme vrijheid vinden, je zal leven van de natuur en je eigen gezelschap zijn.
Chris McCandless, een avonturier zonder luxe rugzak, goed uitgeruste kleding of genoeg eten. Hij ging op pad en heeft gedaan wat veel avonturiers alleen maar van dromen. Hij is zijn hart gevolgt. Het boek, en de film, Into the Wild zijn gebaseerd op het laatste dagboek dat Chris bijhield. Het is een van de weinige boeken die ik helemaal uit heb gelezen. Het boek en de film hebben laten zien dat je dromen leven niet onmogelijk is geworden in deze tijd. De wereld is zo'n stuk mooier buiten al die grote steden, weg van alle computerschermen en weg van alles wat je in de weg staat om je dromen te leven.
Een stukje uit het dagboek wat bij McCandless is gevonden:
"Ik wilde beweging, geen rustig leven. Ik wilde opwinding en gevaar en de mogelijkheid om mij op te offeren voor mijn liefde. Ik voelde in mijzelf een overmaat aan energie, die geen uitlaat vond in ons kalme bestaan"
Het lijkt alsof hij elke dag leeft alsof het zijn laatste is. Dat hij geniet, overleeft en bovenal Leeft elke dag. Ik weet het niet of ik zou kunnen wat hij heeft gedaan. Een plus punt is wel dat ik tegen de stilte kan en alleen zijn. Al denk ik niet dat Chris alleen was, hij was met de natuur en met zichzelf, meer had hij niet nodig. Meer heeft een mens niet nodig.
Maar Chris wist denk ik wel dat hij uit de wildernis waar hij in verstrikt was nooit meer uit ging komen, en toch leefde hij alsof het hem niks kon schelen. "Dan maar hier dood gaan, ik heb me sterk gevoeld, ik heb mogen leven van moeder natuur, één mogen zijn met alles wat leeft." Het lijkt me geweldig om me zo sterk te voelen, zo veel energie te krijgen van de kleine dingen die gebeuren om me heen. Te leven in en met het machtigste op aarde, moeder natuur.
Dit is een liedje dat in de film is gebruikt, geschreven door de geweldige Eddie Vedder. Er zijn quotes gebuikt die ze in zijn dagboeken vonden. Het liedje laat voor mij zien dat achter elk gezicht, achter elke traan een verhaal zit wat je van de buitenkant niet kan zien. Invullen voor een ander is zo makkelijk maar zo pijnlijk voor een ander.
Een van de laatste zinnen is dan ook: `Laat me los als je me niet kan begrijpen, ik zal een weg vinden om me zelf te zijn.` Heel poetisch en toch uit wanhoop gesproken.
Een gedicht dat ik heb geschreven op een moment dast ik er achter kwam dat stilte helemaal niet zo erg was. In de stilte vind ik juist mijn rust.
In de leegte van de woorden
Vind ik een deel van mijn gezicht
Zie ik, dat de ogen die mij naar buiten doen kijken, dof zijn geworden
Dat de stilte mijn mond onbewoond liet
Ik zoek
Maar wat ik zoek heb ik al gevonden
Ik ren
Maar ik ben al lang op mijn bestemming
Ik vlucht
Maar ik heb van mijn vijand mijn vriend gemaakt
Ik praat
Maar weet dat de stilte mij meer waard is
In de leegte van de woorden
Vind ik ongewild mijn thuis
Zie ik dat mijn ogen mij willen laten zien hoe mooi de wereld kan zijn
En dat mijn mond gevuld is met kostbare woorden